Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Μπορείς να μας πεις πώς ασχολήθηκες με τη σύνθεση και ποιο ήταν το πρώτο σου κομμάτι;
Πρώτον, ήμουν κλασικός πιανίστας. Σπούδασα στο Juilliard στη Νέα Υόρκη. Δίδαξα στο Juilliard για 9 χρόνια. Όλο και περισσότερο, πιστεύω ότι η μουσική γίνεται πιο συμμετοχική, πιο δημοκρατική. Οι ακροατές δεν είναι παθητικοί τώρα. Δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πλέον «συνθέτες». Οι ήχοι μετατρέπονται σε μουσική καθώς κάθε άτομο ακούει…
Πόσες διαφορετικές επαναλήψεις στούντιο έχετε περάσει και πώς είναι η τελική σας ρύθμιση αυτή τη στιγμή;
Αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ που έχω κάνει και χρησιμοποιεί Dolby Atmos. Για το «Eno Piano», υπήρχαν πέντε ημέρες ηχογραφήσεων στο Studio Besco στη Γαλλία. Ο μηχανικός μου Martin Antiphon ηχογράφησε με πολλά μικρόφωνα — ουσιαστικά μια συστοιχία 12. Κατά τη μίξη και το mastering, όλο αυτό το υλικό χρησιμοποιήθηκε για να επιτραπεί η χωροταξία και η κίνηση.
Πείτε μας για το αγαπημένο σας κομμάτι υλικού.
Το πιάνο με ουρά της συναυλίας του Steinway Model D! Απομεινάρι της Βιομηχανικής Επανάστασης, σίγουρα, και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για τη μουσική σήμερα, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Και τι γίνεται με το λογισμικό που χρησιμοποιείτε για την παραγωγή;
Από την αρχή, φανταζόμασταν αυτή την ηχογράφηση ως καθηλωτικό ήχο. Θέλαμε να καταγράψουμε όλες τις αντηχήσεις που εμφανίζονται στο στούντιο και μέσα στο πιάνο. Κατά τη μίξη, το Ircam SPAT χρησιμοποιήθηκε για τον έλεγχο των αποστάσεων και των περιστροφών με διαφορετικό τρόπο σε κάθε κομμάτι πιάνου. Έχοντας κατά νου τις αρχικές κυκλοφορίες του Eno, στο “Eno Piano”, υπάρχει ένας ελαφρύς αποσυντονισμός και εξομοίωση μαγνητικής ταινίας σε συγκεκριμένες στιγμές.
Μπορείτε παρακαλώ να μοιραστείτε μερικές πτυχές του ηχητικού σχεδιασμού στη δουλειά σας;
Στην αρχική παραγωγή του Eno, μερικές φορές χρησιμοποιούσε διαφορετική αντήχηση σε διάφορα σκέλη της μουσικής υφής. Προχωράμε πιο μακριά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δημιουργούνται πολλά εικονικά δωμάτια. Έτσι, ακούμε ταυτόχρονα κάποια επίπεδα μουσικής σε ένα δωμάτιο, ενώ άλλα στρώματα ακούγονται σε άλλους χώρους με άλλες ιδιότητες.
Κάποιες ιδιαίτερες νέες τεχνικές που δοκιμάσατε για το νέο σας άλμπουμ;
Στην ηχογράφηση του «Eno Piano», ο Florent Colautti έδωσε αξιοσημείωτα ηλεκτρομαγνητικά «τόξα» που χρησιμοποιούνται μέσα στο πιάνο. Οι χορδές μπορούν να γίνουν να δονούνται συνεχώς για μεγάλες διάρκειες, δημιουργώντας μουσικά drones. Τα τόξα δεν αγγίζουν τις χορδές, αλλά μπορούν να προκαλέσουν ακριβείς συχνότητες, τόνους και διφορούμενους ήχους – είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι αυτοί οι ήχοι προέρχονται όλοι από ένα ακουστικό πιάνο.
Πώς μοιάζει η εγκατάσταση του live και τι φέρνετε μαζί σας όταν ταξιδεύετε για μια εκτεταμένη περιοδεία;
Για τις ζωντανές εκπομπές «Eno Piano», παίζω σε ένα μεγάλο πιάνο με ουρά του Steinway και ενεργοποιώ επίσης κλιπ που έχουν ληφθεί από το άλμπουμ που επικαλύπτονται στο ζωντανό μου πιάνο. Σε ορισμένα κομμάτια, παίζω σε ένα μικρό πληκτρολόγιο MIDI που είναι συνδεδεμένο με μια προσομοίωση πιάνου που κάνει μεγάλους, διαφανείς τόνους.
Τι μπορείτε να μας πείτε για τη συνολική διαδικασία σύνθεσης; Πώς γεννιούνται οι ιδέες, πού ωριμάζουν και πότε τελικά βλέπουν το φως;
Η μουσική είναι πάντα γύρω μας. Το να κάνεις μουσική είναι περισσότερο θέμα επιλογής, λιγότερο θέμα δημιουργίας.
Αφού ολοκληρωθεί το κομμάτι, πώς κάνετε οντισιόν τα αποτελέσματα; Ποιες είναι οι αντιδράσεις σας στο να ακούτε τη μουσική σας σε διαφορετικό πλαίσιο, σκηνικό ή σύστημα ήχου;
Είναι απαραίτητο να αποδεχτείτε ότι μια ηχογράφηση θα ακούγεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Όλο και περισσότερο, θέλω να παράγω μουσική με τρόπο ώστε να ισχύουν όλες αυτές οι ακουστικές καταστάσεις.
Τι σας εμπνέει;
Οι άνθρωποι που ακούνε.
Και τέλος, ποιες είναι οι σκέψεις σας για την κατάσταση της «ηλεκτρονικής μουσικής» σήμερα;
Βρισκόμαστε στη μέση μιας αξιοσημείωτης εποχής για μουσική, και κάθε είδους καλλιτεχνικές διαδικασίες και δουλειά. Η τεχνολογία μας επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τι κάνουν οι μουσικοί εδώ και πολύ καιρό.
