νιώθω σαν Άλβα Νότο δεν χρειάζεται εισαγωγή. Κι όμως, έχω διαβάσει κριτικές που ξεκίνησαν έτσι, χωρίς να γνωρίζω τίποτα για έναν μουσικό που κάλυπταν. Ορίστε λοιπόν. Κάρστεν Νικολάι είναι μια δύναμη στην ηλεκτρονική μουσική σκηνή από το ντεμπούτο του το 2000, δημιουργώντας ένα απίστευτα μοναδικό και αξεπέραστο είδος το δικό του που διαθέτει χειρουργικά ακριβή ηχητικά σχήματα, άψογα ελεγχόμενα κρουστά, απολύτως παρθένα εφέ βασισμένα στον χρόνο και εκτεταμένα ατμόσφαιρες πλούσιες σε συχνότητες. Μερικές φορές, αισθάνομαι ότι ο Nicolai μπορεί να τοποθετήσει κάθε αντήχηση επιπέδου πίεσης σε μια ακριβή θέση της επιλογής του σαν να σχεδίαζε μικρές προδιαγραφές ήχου σε έναν αναλυτή φάσματος με ένα μικροσκοπικό στυλό. Είναι κατασκευασμένος ήχος, ο οποίος συχνά συνδυάζεται καλά με το φως. Κι όμως, είναι και πολύ μουσικό. Μαζί με τον αείμνηστο και πολύ χαμένο Ryuichi Sakamotoο Nicolai όχι μόνο δημιούργησε μια σειρά από καταξιωμένους δίσκους, αλλά συνέθεσε επίσης μια υποψηφιότητα για BAFTA για The Revenant. Και δεν πρόκειται καν να απαγγείλω την τεράστια συνεισφορά του στην εξέλιξη της ηλεκτρονικής μουσικής με την επιμέλεια της παραγωγής μέσω του (τώρα χωρισμένου) Raster-Noton αποτύπωμα.
Όπως υποδηλώνει ο τίτλος αυτής της εγγραφής, HYbr:ID II είναι ο δεύτερος τόμος της σειράς, ο οποίος ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2021. Για τον πρώτο τόμο, τον οποίο, ναι, διάλεξα ως έναν από τους καλύτερους δίσκους εκείνης της χρονιάς, ο Nicolai κυκλοφόρησε μια παρτιτούρα που ανέθεσε για ένα χορογραφικό κομμάτι από Ρίτσαρντ Σίγκαλεξερευνώντας „μια μορφή που δένει τις κλίμακες της αστροφυσικής με την ψηφιακή μηχανική για να αποτυπώσει ανυπολόγιστα φαινόμενα.Το άλμπουμ ήρθε με μια υπέροχη σημειογραφία για κάθε κομμάτι, με ηχητικούς και ακουστικούς κώδικες που έθεσαν μόνο τη βάση για αυτή τη συνέχεια. Το δεύτερο λήμμα μιας σειράς περιλαμβάνει ένα φυλλάδιο 12 σελίδων με ακόμη πιο οπτικά διαγράμματα, τα οποία είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά αν μπορείτε να τα ακολουθήσετε ως παρτιτούρες ή διάταξη κώδικα συνθετικών ενημερώσεων. Φυσικά, έχω δει απόπειρες σε αυτές τις οδηγίες στο παρελθόν, και πρέπει να πω ότι δεν είναι αυτό που με τραβάει να επαινέσω αυτό το άλμπουμ. Είναι η μουσική. Είναι πάντα η μουσική.
Βασισμένο στον συνδυασμό καθηλωτικής dub και electronica από την πρώτη δόση, το HYBR:ID Vol. 2 ταξιδεύει τον ακροατή στη σφαίρα της πολύπλοκης χειραγώγησης ψηφιακής παραγωγής. Αυτές οι δέκα συνθέσεις εμβαθύνουν στο άπειρο, αντλώντας έμπνευση από τον συντονισμό και την ελαστικότητα, έννοιες που έχουν τις ρίζες τους στο τετραδιάστατο χωροχρόνο μοντέλο του Minkowski.
Ακριβώς όπως στον πρώτο τόμο, η μουσική προήλθε από παρτιτούρα του Richard Siegal Εκτοπία εκτέλεση. Αλλά στα χέρια αυτού του μάγου της ακουστικής, μπορεί να θαυμαστεί από μόνο του. Σε όλα τα δέκα κομμάτια (προσθέτοντας περίπου 77 λεπτά), υπάρχει μια οξυδερκής αίσθηση ρυθμού που μοιάζει σαν να βλέπεις αστέρια να χορεύουν σε ένα κοσμικό μπαλέτο. Το ηχητικό τοπίο, πυκνό με ένα μείγμα από συλλογιστικές διαθέσεις και ηχηρά καθαρά γήπεδα, εκπέμπει μια επεκτατική αίσθηση, αντηχώντας στην τεράστια κοσμική έκταση. Κάθε τόσο, ακολουθώ τον Nicolai σε ένα απροσδόκητο ακουστικό μονοπάτι, όπου οι θλιβερές συγχορδίες παίζουν κρυφτό μέσα σε μια ψηφιακή ομίχλη, προκαλώντας στιγμές βαθύ προβληματισμού.
Το άλμπουμ κυκλοφορεί αυτήν τη στιγμή σε όλες τις αγαπημένες σας πλατφόρμες ψηφιακής ροής, αλλά, όπως ήδη αναφέρθηκε, μπορεί να θέλετε να αποκτήσετε αυτό το βινύλιο ή ένα CD, αν όχι για το όμορφο έργο τέχνης, τουλάχιστον ως οδικό χάρτη προς το διάστημα. Συνιστάται ιδιαίτερα για τους λάτρεις των χωρικών χειρισμών, των ψηφιακών δομών και της άψογης σχεδίασης ήχου. Αγοράστε το μέσω Μια σημείωση.
