Το να πετάς στο εσωτερικό στην Ισλανδία είναι σαν να κάνεις ένα βήμα πίσω στο χρόνο.
Ασφάλεια? Δεν χρειάζεται εδώ. Απλώς κάντε check in για την πτήση σας στο γκισέ εισιτηρίων, περιμένετε την κλήση επιβίβασης και μπείτε στο αεροπλάνο. Όχι μηχανήματα ακτίνων Χ, χωρίς σαρώσεις σώματος ή ίριδας, χωρίς ελέγχους για εμφιαλωμένα υγρά κ.λπ. Απλώς ελέγξτε τις μεγάλες τσάντες σας και περπατήστε στο πλοίο με τα βαλιτσάκια σας. Μια πολύ πολιτισμένη διαδικασία σε μια εξίσου πολιτισμένη χώρα.
Η πτήση μας ήταν από το αεροδρόμιο της πόλης του Ρέικιαβικ, RKV, το οποίο βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της πρωτεύουσας, πετώντας προς το Akureyri στα βόρεια της χώρας, 250 χιλιόμετρα (155 μίλια) αεροπορικώς. Το πολύ μεγαλύτερο διεθνές αεροδρόμιο είναι 50 χιλιόμετρα (30 μίλια) νοτιοανατολικά, στο Keflavik. Ήμασταν μια ομάδα έξι? πέντε από εμάς από διάφορα μέσα ενημέρωσης, και ο πολύ ικανός και υπομονετικός μας τσακωμός μέσων ενημέρωσης της Icelandair.
Η Icelandair διαθέτει δύο DHC-8-400 76 θέσεων και τρία DHC-8-200 37 θέσεων στον στόλο της. τα απέκτησαν τον Μάρτιο του 2021, όταν η αεροπορική εταιρεία αγόρασε την Air Iceland Connect για να δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο σύστημα εσωτερικού/διεθνούς δρομολογίου.
Η πτήση μας στις 28 Ιανουαρίου από το Ρέικιαβικ προς το Ακουρεϊρί ξεκίνησε αρκετά ανεπιτήδευτα. Η ομάδα μας έφτασε στον τερματικό σταθμό περίπου 35 λεπτά πριν από την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησής μας, έκανε check in και περίμενε να επιβιβαστεί. Η επιβίβαση καθυστέρησε λίγο, αλλά τελικά βγήκαμε στο αεροπλάνο στη ράμπα και ανεβήκαμε στο πλοίο.
Η επιβίβαση ήταν ένα αεράκι. Είχα θέση 1Α. Το αεροπλάνο έχει διαμορφωθεί για οικονομία μιας κατηγορίας. Όλοι ανέβηκαν, η πόρτα ήταν κλειστή, λάβαμε το τυπικό τσαντάκι ασφαλείας και μετά καθίσαμε εκεί. Τελικά οι κινητήρες άναψαν. Αμέσως μετά, ο πιλότος έκανε μια ανακοίνωση ότι υπήρχε πρόβλημα με έναν κινητήρα που έπρεπε να ελεγχθεί από τη συντήρηση, οπότε οι κινητήρες έκλεισαν. Οπότε καθίσαμε λίγο παραπάνω και οι κινητήρες επανεκκινήθηκαν. Στη συνέχεια, κλείστε αμέσως. Μας είπαν ότι η λυχνία σφάλματος ήταν ακόμα αναμμένη, οπότε μας ζητήθηκε να αποβιβαστούμε και να επιστρέψουμε στο τερματικό.
Μέσα, περιμέναμε, περιμέναμε, και περιμέναμε λίγο ακόμα, όπως κάνει κανείς σε τέτοιες καταστάσεις. Η πτήση μας ήταν FI030, που αρχικά είχε προγραμματιστεί να αναχωρήσει στις 9:30 π.μ. Καθώς πλησιάζαμε στις 11 π.μ., ανακοινώθηκε ότι ερχόταν ένα 757 από το ΚΕΦ και η πτήση μας θα συνδυαζόταν με την πτήση της 11:30 π.μ. σε μεγαλύτερο αεροπλάνο.
Οι Ισλανδοί έχουν ένα ρητό: Θα βγει. Μεταφράζεται χονδρικά σε „όλα θα πάνε καλά“.
Από την εμπειρία μου, πολλές αεροπορικές εταιρείες απλώς θα είχαν ακυρώσει την πρώτη πτήση και θα προσπαθούσαν να κάνουν εκ νέου κράτηση σε όλους για τις επόμενες προγραμματισμένες πτήσεις. Αντίθετα, η Icelandair συγκέντρωσε ένα πλήρωμα και ένα αεροσκάφος, το μετέφερε σε άλλο αεροδρόμιο και έκανε τα πράγματα να συμβούν.
Έτσι, όχι μόνο έζησα μια πτήση εσωτερικού 45 λεπτών στην Ισλανδία, αλλά είχα την καταπληκτική ευκαιρία να πετάξω με ένα 757 μονής κατεύθυνσης και να επιστρέψω με ένα Dash-8. Θα βγειπράγματι.
Το 757 μας ήταν TF-ISV, κατασκευάστηκε το 1999 και παραδόθηκε για πρώτη φορά στην Iberia. Ήταν ένα στάνταρ έκδοσης Icelandair 757, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία για μερικά ταξίδια εσωτερικού πριν από την επανέναρξη των διεθνών δρομολογίων.
Η πτήση ήταν τόσο σύντομη που ήμασταν μόνο σε υψόμετρο κρουαζιέρας για λίγα λεπτά και δεν υπήρχε χρόνος ή ανάγκη για υπηρεσία καμπίνας.
Το κάθισμά μου που επανατοποθετήθηκε ήταν 24D, ένας διάδρομος προς το πίσω μέρος του αεροπλάνου. Ήλπιζα για ένα παράθυρο, αλλά υπήρχαν πολλά χαμηλά σύννεφα, οπότε η θέα θα ήταν ούτως ή άλλως φευγαλέα. Επιπλέον, μπορέσαμε να πάμε στο Akureyri, οπότε δεν έχω παράπονο.
Θα ήταν η πρώτη μου φορά στο βόρειο τμήμα της χώρας, οπότε ήμουν πολύ ενθουσιασμένος με το ταξίδι, ακόμα κι αν επρόκειτο να είναι συντομευμένο.
Είχαμε λιγότερο από μία ώρα για να το δούμε ολόκληρο Ισλανδικό Μουσείο Αεροπορίας. Αν και δεν είναι μεγάλο, είναι γεμάτο με δροσερά αεροσκάφη και αντικείμενα – σίγουρα δεν πρόλαβα να δω τα πάντα. Μας είπαν ότι ένα νέο έκθεμα βρισκόταν στα σκαριά – ένα τμήμα ατράκτου Icelandair 757 θα εγκατασταθεί μέσα κοντά στην περιοχή εισόδου. ακούγεται ότι θα χρειαστεί να προγραμματίσω μια επίσκεψη επιστροφής.
Μετά την αναχώρηση από το μουσείο, οι περιηγήσεις των ταξιδιωτών Βίκινγκ συνέλαβαν μια περιήγηση με βαν της τελευταίας στιγμής για εμάς. είχαμε χρόνο για μια γρήγορη διαδρομή μέχρι τον καταρράκτη Goðafoss. Οδηγήσαμε τη Διαδρομή 1 μέσω της δύσκολης προφοράς, μήκους 7,6 χλμ. σήραγγα Vadlaheiðargång.
Μετά από μια ψυχρή βόλτα κοντά στον καταρράκτη, ήρθε η ώρα για ένα γρήγορο μεσημεριανό γεύμα στο κοντινό εστιατόριο του καταστήματος δώρων και μετά μια βόλτα πίσω στο Arureyri για να πάρουμε την πτήση πίσω στο Ρέικιαβικ.
Η πτήση της επιστροφής μας ήταν πράγματι σε Dash-8. Ήμασταν στο TF-FXA, το οποίο κατασκευάστηκε το 2000 και παραδόθηκε για πρώτη φορά στη SAS Scandinavian Airlines.
Η διαδικασία επιβίβασης στο Akureyri ήταν τόσο ομαλή και απλή όσο στο Ρέικιαβικ. φτάσαμε στον τερματικό σταθμό περίπου 40 λεπτά πριν την ώρα επιβίβασης. Καθίσαμε στο σαλόνι, ήπιαμε έναν καφέ στον υπέροχο μικρό πάγκο με σνακ και παρακολουθήσαμε ένα ελικόπτερο της ισλανδικής ακτοφυλακής να αναχωρεί για περιπολία.
Όταν ήρθε η κλήση επιβίβασης, κάναμε όλοι ουρά, δείξαμε τα εισιτήριά μας και βγήκαμε στη ράμπα για να επιβιβαστούμε στην πτήση. Δεν απαιτούνται έλεγχοι ασφαλείας.
Πίσω στην πατρίδα, η Alaska Airlines έχει αποσύρει το τελευταίο από τα Dash-8 υπέρ του Embraer 175. ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία να μπορέσω να πετάξω με ένα στη γραφική Ισλανδία. Τα αεροπλάνα στροβιλοκινητήρα αισθάνονται λίγο ξεπερασμένα από ορισμένες απόψεις… ειδικά όταν πρόκειται για αποθήκευση στην καμπίνα. Αλλά η διάταξη 2-2 θέσεων είναι εξαιρετική, τα καθίσματα είναι άνετα και τα παράθυρα προσφέρουν υπέροχη θέα. Πάντα μου αρέσει να πετάω με αυτά τα αεροσκάφη.
Το αεροπλάνο χειρίστηκε την πτήση της επιστροφής σαν πρωταθλητής. αισθάνεται πάντα σταθερό, ακόμη και σε αναταράξεις, και οι πιλότοι της Icelandair είναι καλά συνηθισμένοι στους θυελλώδεις ανέμους και τη χαμηλή ορατότητα της χώρας. Η πτήση της επιστροφής διάρκειας 45 λεπτών ήταν το σούρουπο, προσφέροντας υπέροχη θέα στο δρόμο της επιστροφής στο Ρέικιαβικ. Ανυπομονώ ήδη για το επόμενο ταξίδι μου.
Αποποίηση ευθύνης: Οι πτήσεις, τα καταλύματα και η μεταφορά μας πληρώθηκαν από την Icelandair και άλλους προμηθευτές. Οι απόψεις μας παραμένουν δικές μας.
